سيفون
سيفون در سيستم لوله كشي فاضلاب به وسيله اي گفته مي شود كه براي جلوگيري از ورود هواي نامطبوع داخل شبكه فاضلاب به
داخل ساختمان، مورد استفاده قرار مي گيرد.ساختمان سيفون به شكلی است كه پس از هربار تخليه، مقداري آب در داخل آن باقی
مي ماند به طوری كه اين مايع ارتباط فضاي داخلی لوله ي فاضلاب را با فضاي داخل ساختمان قطع مي كند. آب داخل سيفون را آب بند
مي نامند و عمق آبندي، ارتفاع ستون آبي است كه بين قسمت سرريز و عمق گلوي سيفون واقع شده است.
متداولترين نوع سيفون ها، سيفون هاي پي وي سي هستند . هريك از آنها خود به اشكال مختلفي ساخته مي شوند اما كارآمدترين
سيفون ها، سيفون هاي شتر گلو نام دارند.
از سيفون هاي شتر گلو براي اتصال به دستشويي ها ، لگن ها، آبريزها، شيرهاي آبخوري و حمام ها استفاده مي كنند.
سيفون ها معمولا از نظر عمق آب بندي دو نوع مي باشند: يكي از آنها آب بندي معمولي است كه عمق آب بندي آن حدود ۵ سانتيمتر است و
ديگري سيفون با آب بند عميق كه عمق آن دو برابر قبلي (حدود ۱۰ سانتيمتر ) است.سيفون با آب بندي معمولي در سيستم هايي
از لوله كشي كه تحت شرايط عادي كار مي كنند، بكار مي رود و بيشتر سيفون هاي لوله كشي فاضلاب ساختمان از اين نوع هستند.
سيفون با آب بندي عميق را مي توان در شرايط عادي نيز به كار برد، ولي معمولا در شرايط غير عادي از قبيل گرماي زياد، افزايش و كاهش
فشار جو و در مواردي كه سيستم هواكش كامل نباشد، مورد استفادهقرار مي گيرد.
مشخصات سيفون:
۱- ساخت سيفون بايد طوري باشد كه مواد مختلف در آن رسوب نكند و باقي نماند.
۲- داخل سيفون بايد صاف و بدون هرگونه زائده ، برآمدگي و مانع باشد.
۳- جنس سيفون و اجزاي داخلي آن بايد در برابر اثر خوردگي مقاوم باشد.
۴- سيفون بايد قابل دسترسي باشد و براي تميز كردن ادواري آن، پيش بيني هاي لازم به عمل آيد.
۵- فاصله قائم بين نقطه خروج فاضلاب از لوازم بهداشتي و تراز سرريز سيفون نبايد از ۶۰ سانتيمتر بيشتر باشد.
طرز كار سيفون:
آب داخل سيفون در حالت عادي و قبل از تخليه فاضلاب به داخل آن ، در سطح قرار دارد. پس از تخليه فاضلاب وسايل بهداشتي در داخل
سيفون، ارتفاع آب به تدريج زياد مي شود و بالا مي آيد تا زماني كه سطح آب به سرريز لوله ي خروجي سيفون برسد، از اين لحظه به بعد
هر چه آب وارد لوله ورودي سيفون شود، از لوله خروجي آن خارج مي شود. عمق آب هوا بند سيفون
۱- مقدار عمق آب هوابند سيفون كه مانع ورود هوا و گازهاي داخل لوله كشي به فضاي ساختمان مي شود، نبايد از ارقام زير كمتر باشد:
– قطر نامي لوله ي خارجي فاضلاب تا ۵۰ ميليمتر، عمق آب هوابند سيفون ۷۵ ميليمتر.
– قطر لوله ي خروجي فاضلاب بزرگتر از ۵۰ ميليمتر، عمق آب هوا بند سيفون ۵۰ ميليمتر.
۲- قطر لوله خروجي فاضلاب كانال آب رفت روي كف نبايد كمتر از ۷۵ ميليمتر و عمق آب هوابند سيفون آن نيز نبايد كمتر از ۷۵ ميليمتر باشد.
۳- تغييرات فشار ناشي از فشار مسيفون:
سيفون در سيستم لوله كشي فاضلاب به وسيله اي گفته مي شود كه براي جلوگيري از ورود هواي نامطبوع داخل شبكه ي فاضلاب به داخل
ساختمان، مورد استفاده قرار مي گيرد.
ساختمان سيفون به شكلي است كه پس از هربار تخليه، مقداري آب در داخل آن باقي مي ماند به طوري كه اين مايع ارتباط فضاي داخلي لوله
فاضلاب را با فضاي داخل ساختمان قطع مي كند. آب داخل سيفون را آب بند مي نامند و عمق آبندي، ارتفاع ستون آبي است كه بين قسمت
سرريز و عمق گلوي سيفون واقع شده است.
متداولترين نوع سيفون ها، سيفون هاي پي وي سي هستند . هريك از آنها خود به اشكال مختلفي ساخته مي شوند اما كارآمدترين سيفون ها،
سيفون هاي شتر گلو نام دارند.
از سيفون هاي شتر گلو براي اتصال به دستشويي ها ، لگن ها، آبريزها، شيرهاي آبخوري و حمام ها استفاده مي كنند.
سيفون ها معمولا از نظر عمق آب بندي دو نوع مي باشند: يكي از آنها آب بندي معمولي است كه عمق آب بندي آن حدود ۵ سانتيمتر است و
ديگري سيفون با آب بند عميق كه عمق آن دو برابر قبلي (حدود ۱۰ سانتيمتر ) است.سيفون با آب بندي معمولي در سيستم هايي
از لوله كشي كه تحت شرايط عادي كار مي كنند، بكار مي رود و بيشتر سيفون هاي لوله كشي فاضلاب ساختمان از اين نوع هستند.
سيفون با آب بندي عميق را مي توان در شرايط عادي نيز به كار برد، ولي معمولا در شرايط غير عادي از قبيل گرماي زياد، افزايش و كاهش
فشار جو و در مواردي كه سيستم هواكش كامل نباشد، مورد استفاده قرار مي گيرد.
مشخصات سيفون:
۱- ساخت سيفون بايد طوري باشد كه مواد مختلف در آن رسوب نكند و باقي نماند.
۲- داخل سيفون بايد صاف و بدون هرگونه زائده ، برآمدگي و مانع باشد.
۳- جنس سيفون و اجزاي داخلي آن بايد در برابر اثر خوردگي مقاوم باشد.
۴- سيفون بايد قابل دسترسي باشد و براي تميز كردن ادواري آن، پيش بيني هاي لازم به عمل آيد.
۵- فاصله قائم بين نقطه خروج فاضلاب از لوازم بهداشتي و تراز سرريز سيفون نبايد از ۶۰ سانتيمتر بيشتر باشد.
طرز كار سيفون:
حالت عادي و قبل از تخليه فاضلاب به داخل آن ، در سطح قرار دارد. پس از تخليه فاضلاب وسايل بهداشتي در داخل سيفون، ارتفاع آب به
تدريج زياد مي شود و بالا مي آيد تا زماني كه سطح آب به سرريز لوله خروجي سيفون برسد، از اين لحظه به بعد هر چه آب وارد لوله ورودی
سيفون شود، از لوله خروجي آن خارج مي شود. عمق آب هوا بند سيفون
۱- مقدار عمق آب هوابند سيفون كه مانع ورود هوا و گازهاي داخل لوله كشي به فضاي ساختمان مي شود، نبايد از ارقام زير كمتر باشد:
– قطر نامي لوله ي خارجي فاضلاب تا ۵۰ ميليمتر، عمق آب هوابند سيفون ۷۵ ميليمتر.
– قطر لوله ي خروجي فاضلاب بزرگتر از ۵۰ ميليمتر، عمق آب هوا بند سيفون ۵۰ ميليمتر.
۲- قطر لوله خروجي فاضلاب كانال آب رفت روي كف نبايد كمتر از ۷۵ ميليمتر و عمق آب هوابند سيفون آن نيز نبايد كمتر از ۷۵ ميليمتر باشد.
۳- تغييرات فشار ناشي از فشار معكوس ، مكش سيفوني يا عوامل ديگر در شبكه لوله كشي فاضلاب ساختمان نبايد بيش از ۳۸± ميليمتر آب
باشد و عمق آب هوابند سيفون كه بر اثر اين تغييرات فشار يا تبخير كاهش مي يابد در هيچ حالتي نبايد از ۲۵ ميليمتر كمتر شود.
حل مشكل بوي بدسيفون دستشويي،توالت وچاه فاضلاب
زمانيكه فاضلاب وارد چاه مي شود، بعد از گذشت مدتي، ميكروارگانيسم هاي بي هوازي موجود در چاه شروع به تجزيه مي كنند
و در نتيجه اين فرايند، گازهايي چون آمونياك، متان و هيدروژن سولفوره كه به گازهاي سپتيك معروف هستند، توليد مي شوند. اين گازها كم كم از چاه
بالا آمده و بوي نامطبوعي مانند بوي تخم مرغ گنديده در فضاي توالت پخش مي كنند.در اين مواقع اگر سيفون كف سنگ توالت قرار داده نشود،
اين گازهاي نامطبوع به سادگي باعث بدبو شدن محيط مي شوند. سيفون ، پلوله اي خميده شبيه مد يا كلاه “آ” است كه زير سنگ توالت كار گذاشته
مي شود و هميشه مثل يك كاسه ي پر از آب است.
گازهاي سپتيكي كه بوي ناخوشايندي دارند، پس از توليد شدن در عمق چاه به سمت بالا حركت مي كنند. وقتي اين گازها به آب درون سيفون مي رسند، درون
آن حل مي شوند و ديگر نمي توانند به سمت فضاي اتاقك توالت راه پيدا كنند. حال اگر سيفوني وجود نداشته باشد كه اين گازها در آب آن حل شوند، مسلما
محيط دستشويي غير قابل تحمل مي شود.
فلاش تانك نيز كه به اشتباه نام سيفون را روي آن گذاشته اند مي تواند به كاهش بوي بد توالت و دستشويي كمك كند. وقتي حجم گازهاي حل شده در آب سيفون
بالا رود، آن آب نيز به يك آب بدبو تبديل مي گردد. از اين رو كشيدن فلاش تانك باعث مي شود آب درون سيفون تازه شده و بوي نامطبوع از بين برود.
عكوس ، مكش سيفوني يا عوامل ديگر در شبكه لوله كشي فاضلاب ساختمان نبايد بيش از ۳۸± ميليمتر آب باشد و عمق آب هوابند سيفون كه بر اثر اين
تغييرات فشار يا تبخير كاهش مي يابد در هيچ حالتي نبايد از ۲۵ ميليمتركمتر شود.حل مشكل بوي بد سيفون دستشويي ، توالت و چاه فاضلاب
زمانيكه فاضلاب وارد چاه مي شود، بعد از گذشت مدتي، ميكروارگانيسم هاي بي هوازي موجود در چاه شروع به تجزيه مي كنند
و در نتيجه اين فرايند،گازهايي چون آمونياك، متان و هيدروژن سولفوره كه به گازهاي سپتيك معروف هستند، توليد مي شوند. اين گازها كم كم
از چاه بالا آمده و بوي نامطبوعي مانند بوي تخم مرغ گنديده در فضاي توالت پخش مي كنند.در اين مواقع اگر سيفون كف سنگ توالت قرار داده
نشود، اين گازهاي نامطبوع به سادگي باعث بدبو شدن محيط مي شوند.
سيفون ، لوله اي خميده شبيه مد يا كلاه “آ” است كه زير سنگ توالت كارگذاشته مي شود و هميشه مثل يك كاسه ي پر از آب است.گازهاي
سپتيكي كه بوي ناخوشايندي دارند، پس از توليد شدن در عمق چاه به سمت بالا حركت مي كنند. وقتي اين گازها به آب درون سيفون مي رسند،
درون آن حل مي شوند و ديگر نمي توانند به سمت فضاي اتاقك توالت راه پيدا كنند. حال اگر سيفوني وجود نداشته باشد كه اين گازها در آب آن
حل شوند، مسلما محيط دستشويي غير قابل تحمل مي شود.فلاش تانك نيز كه به اشتباه نام سيفون را روي آن گذاشته اند مي تواند به كاهش بوي بد توالت
و دستشويي كمك كند. وقتي حجم گازهاي حل شده در آب سيفون بالا رود،آن آب نيز به يك آب بدبو تبديل مي گردد. از اين رو كشيدن فلاش تانك باعث
مي شود آب درون سيفون تازه شده و بوي نامطبوع از بين برود.